سمک عیار (ادبیات کهن)

سمک عیار قدیمی‌ترین نمونه داستان بلند فارسی به نثر است که عذرا جوزدانی بازنویسی و پژمان رحیمی‌زاده تصویرگری کرده است. این کتاب از مجموعه ادبیات کهن برای نوجوانان منتشر شده است.

داستان سمك عیار پرارزش‌ترین و قدیمی‌ترین نمونه موجود داستان بلند فارسی است. هرچند كه به‌نظر می‌آید آغاز داستان مثل داستان‌های دیگر است اما از مرحله‌ای كه یكی از شخصیت‌های اصلی در اوج ناامیدی و سرگردانی به سرای عیاران راه می‌یابد. مسیر داستان ناگهان تغییر می‌كند و به سرنوشت عیاران گره می‌خورد.

بخشی از سمک عیار

خورشیدشاه وقتی سلامتیِ از دست رفته خود را بازیافت. به خدمت پدر رفت. پادشاه برخاست و چشم و روی فرزند را بوسید و او را کنار خود، بر تخت نشاند. شاهزاده آن‌قدر نزد پدر ماند تا همه از بارگاه رفتند و به جز او و پدرش، هیچ‌کس نماند. سپس برخاست. در مقابل پدر، زمین را بوسید و گفت: «عمر پادشاه دراز باد. تاکنون امیدوار بودم پدر به من اجازه بدهند که به خواستگاری مه‌پری بروم و بار سنگینی را که بر دوش دارم، بر زمین بگذارم و از غم آزاد شوم. پیش از این، غمِ عشق خود را به پدر گفته‌ام و پادشاه دیده‌اند که به خاطر این عشق، چه رنج‌ها و بیماری‌هایی کشیده‌ام. اکنون می‌خواهم پدر به من اجازه دهند که به جستجوی مه‌پری بروم. زیرا بیش از این نمی‌توانم صبر کنم.»