دیوان حافظ

• بر اساس کُهن‌ترین نسخه‌یی که تاکنون از دیوانِ حافظ به دست آمده‌ است، متعلق به ۸۰۳ قمری.

• مُقابله با چهار چاپِ مُعتبرِ «خلخالی»، «غنی‌‌ -‌ قزوینی»، «خانلری» و «سایه (هوشنگ ابتهاج)».

• افزودنِ ابیات و غزل‌هایی که در چهار چاپ معتبر آمده‌ است، اما در نُسخۀ کُهن نبوده‌ است.

• در این چاپ کتاب حافظ، ابیاتِ غزل‌هایِ حافظ به دقت اِعراب‌گذاری و علامت‌گذاری («:»، «،»، «!»، «؟») شده‌اند؛ به‌طوری‌‌که تمامِ افرادِ خانواده، به رغمِ سطحِ تحصیلات و تخصص‌هایِ گوناگونِ خود، می‌توانند به‌ راحتی و بدونِ اشتباه، دیوانِ حافظ را بدونِ استفاده از معلم، در تنهایی خویش بخوانند و با دنیایِ پُر‌رَمز‌و‌رازِ آن آشنا شوند و از آن لذت ببرند.

• نقلِ قول‌هایِ مستقیم در غزل‌ها، با نشانِ گیومه («») مشخص شده‌ است، تا خواننده رشته سخن، و آغاز و پایانِ هر گفتگو را از دست ندهد و به درکی صحیح‌تر از متن دست یابد.

• در هر غزل، کلماتِ مربوط به ردیف و قافیه، کاملاً زیر هم قرار گرفته‌اند {= تراز شده‌اند}. بدین‌ترتیب، نه تنها خواندنِ ابیات باز هم از قبل آسان‌تر شده است، بلکه بر زیبایی ظاهریِ هر غزل نیز به نحوِ چشمگیری افزوده شده است و کتابی استثنایی و مُنحصر به فرد را پدید آورده است.

• چنانچه علاماتِ استفاده شده در متنِ غزل‌ها («:»، «،»، «!»، «؟»)، در پایانِ هر مصراع قرار گرفته باشند، به بیرون از فضای مصراع منتقل شده‌اند و بدین‌ترتیب، ردیف و قافیۀ ابیات برهم نریخته است. این تکنیک برای اولین بار در صفحه‌آراییِ اشعارِ فارسی در ایران و جهان اعمال شده است.

• استفاده از ۹ تذهیبِ منحصر به فرد برایِ حاشیۀ غزل‌ها و سایر صفحاتِ کتاب، و ۳۲ مینیاتور «گُل و پرندگان» برای صفحاتِ غزل‌ها؛ اثر جناب آقای اردشیر مجرد تاکستانی، که بر زیبایی ظاهری کتاب به نحو چشمگیری افزوده است.

• استفاده از ۲۰ تابلویِ خط‌-‌نقاشیِ منحصر به فرد، اثرِ جناب آقایِ عباسِ صدیق، که صرفاً برایِ این چاپ از دیوانِ حافظ تهیه شده است.

• معنی و توضیحِ واژه‌هایِ دشوار، و ترجمۀ تمامیِ اشعارِ عربیِ دیوان حافظ.