تنهایی دوندهی استقامت نام رمانی نوشته‌ی آلن سیلیتو با ترجمه ناصر زاهدی است. رمان تنهایی دونده استقامت از مجموعه رمان جوان منتشر شده است.
سیلیتو نویسنده و شاعر انگلیسی است که به عضویت انجمن پادشاهی ادبیات انگلستان نیز درآمده است.
او از چهارده سالگی شروع به کارگری در کارخانه کرد؛ سپس به عنوان بی‌سیم‌چی نیروی هوایی سلطنتی انگلستان در مالایا مشغول به کار شد. پس از ابتلا به سل، یک سال در اقامتگاه مخصوص مسولین به سر برد و آن گاه نویسندگی را آغاز کرد. از روی این رمان کوتاه، فیلمی نیز با همین عنوان در سال ۱۹۵۹ اقتباس شده است. فیلم ساخته به کارگردانی تونی ریچاردسون و با بازی تام کرتنی در نقش قهرمان داستان، سیلیتو را ورای مرزهای ادبیات هم مشهور ساخت.
آلن سیلیتو این داستان را به شکل یک مونولوگ (تک گویی) از زبان قهرمان داستانش پرداخته است. مونولوگی در حین دویدن. طوری که تفکر و دوی استقامت پا به پای هم در حال حرکت هستند. به نحوی که این فعالیت بدنی شکل یک تحرک ذهنی را به خود می‌گیرد، زیرا که نه فقط با مغز بلکه با تمام بدن فکر می‌شود – و این جریانی بسیار ناب در پرداخت داستان است.
نبرد بدون سلاحی که قهرمان داستان در پیش دارد، توضیح داده نمی‌شود، بلکه خود ما در ساخت و پرداخت آن شکل می‌گیریم و بخشی از آن می‌شویم. یکی از علل موفقیت این داستان زبان بسیار عامیانه‌ی کارگری و در عین حال فیلسوفانه‌ای است که نویسنده به کار می‌برد.
این قصه از هر جنبه که به آن بنگریم یک شاهکار است. شاهکاری در ادبیات معاصر.
گزیده‌ای از کتاب تنهایی دوندهی استقامت
به محض ورودم به دارالتأدیب، آنها مرا برای دوی استقامت در نظر گرفتند. شاید پیش خود فکر کرده بودند که من هیکل به دردبخوری برای این کار دارم. در آن سن و سال، لاغر و بلند بالا بودم. (البته حالا هم همین طور هستم) و راستش من هم چندان مخالفتی با این تصمیم آنها نداشتم؛ چرا که توی خانواده‌ی ما دویدن یک «اصل» بود.
نظر خوانندگان
هنوز هیچ نظری درباره این کتاب ثبت نشده است.