بر قله‌های ناامیدی

بر قله‌های ناامیدی نوشته امیل چوران فیلسوف و جستارنویس رومانیایی و ترجمه سپیده کوتی است.

چوران در دوران نوجوانی به مدت چند سال دچار بی‌خوابی و شدیداً تحت‌تأثیر مسئله مرگ بود که نخستین اثرش بر قله‌های نا امیدی را در اوج این دوران نوشت. کتاب بر قله‌های ناامیدی شامل یادداشت‌های کوتاه درباره موضوعاتی مثل مرگ، بی‌خوابی و جنون است که بعدها در آثار چوران جای خود را پیدا کردند.

پشت جلد کتاب بر قله‌های ناامیدی

در نوشته‌های چوران، ذهن، چشم‌چرانی بدخواه است. اما نه به تماشای جهان،‌ به تماشای خویشتن. دغدغه‌ی چوران، که تا حدی بکت را به یاد می‌آورد، تمامیت محض تفکر است. یعنی فرو کاستن یا محدود کردن تفکر به اندیشیدن دربار‌ه‌ی اندیشیدن. چوران اشاره می‌کند: «تنها ذهن آزاد» ذهنی است که فارغ از هر شناختی از اشیا و موجودات دست به کار پوچی خویش است.

گزیده‌ای از کتاب

همگان معصومیتشان را از کف نمی‌دهند. ازاین‌رو همه اندوهگین نیستند. آنان که معصومانه می‌زیند، نه از سر حماقت ـ که معصومیت موقعیتی است ناب و مبرا از چنین نواقصی ـ بلکه از سر عشق غریزی و ذاتی به طبیعت، که معصومیت همیشه بی‌درنگ افسون آن را درمی‌یابد، هم آنان به هماهنگی با زندگی می‌رسند، به یکی‌شدن با آن. و چه بسیار رشک می‌برند به آنها، کسانی که بر قله‌های ناامیدی در کشمکش‌اند. فروپاشی مستلزم فقدان کامل معصومیت است، این موهبت شیرین که شناخت ویرانش می‌کند. شناخت، دشمن زندگی. معصومیت خاک حاصلخیز عشق و اشتیاق است، لذت افسون طبیعی هستی است و تجربۀ ناخودآگاه تناقضاتی که دیگر سرشتی تراژیک ندارند.