گاوخونی

جعفر مدرس‌صادقی از نویسندگان مطرح کشور و اهل اصفهان است که همواره در آثارش به دوران کودکی خودش نقب زده و با ارجاعاتی نوستالژیک خواننده را درگیر داستان می‌کند. یکی از آثار برجسته این نویسنده که در آن اصفهان به نحو خاصی روایت شده، کتاب گاوخونی است که در اوایل دهه 60 منتشر و به یکی از آثار برجسته در حوزه داستان‌نویسی ایران بدل شد.

راوی داستان گاوخونی، پسر جوانی است که از اصفهان (زادگاه و محل خانه پدری) به تهران آمده و با دو دوستش در خانه‌ای زندگی می‌کنند. راوی خاطرات به هم پیچیده و معمولاً تلخ از دوران کودکی و نوجوانی دارد که عشق نافرجام و مرگ پدر و مادرش از آن جمله است. او معمولاً در حال تعریف خواب‌های خود برای مخاطب است، خواب‌هایی که در آن‌ها گذشته راوی به‌تدریج آشکار و جزئیات مرموز و روانی‌اش بیان می‌شود.

خواب‌های راوی بیشتر شامل خاطرات پدر است؛ پدری که هر روز صبح زود بیرون می‌رفت و در زاینده‌رود شنا می‌کرد و یک بار خواب می‌بیند که روزی آن‌قدر به پایین‌دست رودخانه رفت که در باتلاق گاوخونی غرق شد و مرد. راوی بعد از مرگ پدر به اصفهان برگشته و با معشوقه کودکی (دخترعمه‌اش) ازدواج می‌کند، اما وضعیت روانی اصفهان، خاطرات دیوانه‌کننده کودکی و شرایط نابسامان روانی در راوی که منجر به تصمیم سریع او برای ازدواج شده بود، در ادامه، منجر به نابسامانی زندگی و جدایی سریع از همسرش می‌شود… .

داستان گاوخونی در اوایل دهه هشتاد توسط بهروز افخمی کارگردان سینما ساخته و در همان دوران در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد. آب و خاک، من تا صبح بیدارم، شاه‌کلید، عرض حال، شریک جرم، کله اسب و… از دیگر آثار جعفر مدرس‌صادقی هستند.