برای ما ایرانیان، که شهروندان کشور ایران هستیم و وارث آن تاریخ دیرین و اعضای آن تمدن کهن و بهرهمندان از آن بستر اساطیری، ضرورت دارد که چند و چون این خزانهی فرهنگی را بشناسیم و محتوای این میراث را نقادانه و اندیشمندانه بنگریم و هویت امروزین خویش را به شکلی خودآگاه و درونزاد بر مبنای پرسشهای برآمده از این زمینه، بازتعریف کنیم.
برای دست یازیدن به این مهم، نگریستن و اندیشیدن دربارهی گرانیگاههای بنیادینِ شکلگیری هویت ایرانی اهمیتی بسیار دارد. تاریخ ایران زمین، سراسر ارزشمند و مهم و تعیینکننده است، اما در این گسترهی پهناور بزنگاهها و چرخشگاههای مهمی وجود دارد که باید نگریسته شوند و مورد پرسش قرار گیرند. برخی از این نقاط حساس و مهم، به رخدادهایی مهیب و مرگبار مانند حملهی قوم مقدونی و عرب و مغول مربوط میشوند و برخی دیگر به شخصیتهایی تأثیرگذار و تعیینکننده وابستهاند که ممکن است مانند فردوسی شخصیتی فرهنگی باشند، یا همچون داریوش و شاه عباس به سپهر سیاسی تعلق داشته باشند.
احتمالاً مهمترین این گرانیگاههای تعیینکنندهی تاریخ ایران، در میانهی قرن ششم پ.م. قرار دارد و نام شخصیتی نیرومند و افسانهای در میانهاش میدرخشد. کشور ایران به عنوان یک واحد سیاسی در آن هنگام تأسیس شد و کسی که این مهم را برآورده ساخت، کوروش بزرگ بود که مانند تمام شخصیتهای بنیانگذار، نام و نشانش در هالهای از روایتها و داستانها فروپوشیده شده است.
Thanks for clicking. That felt good.
Close