فیه مافبه اثری است منثور از مولانا جلال‌الدین محمد بلخی که محمدکاظم مزینانی آن را بازنویسی کرده است. این کتاب با تصویرگری نیلوفر میرمحمدی از مجموعه ادبیات کهن منتشر شده است.
فیه مافیه مجموعه سخنان خودمانی مولوی با یاران و شاگردانش است که پس از مرگ او گردآوری شده. مولانا در این كتاب بسیار ساده و خودمانی ـ اما ژرف ـ سخن می‌گوید و باورهایش را به سادگی بیان می‌کند.
داستان آخر و آخور از فیه مافیه
درویشی نزد پادشاهی رفت. پادشاه گفت: «ای زاهد!» درویش پاسخ داد: «زاهد تویی!» پادشاه گفت: «نت چگونه زاهد باشم هنگامی که همه دنیا از آنِ من است؟» درویش گفت: «نه، وارونه می‌بینی. این دنیا و آن دنیا برای من است. زمین در مشت من جای دارد. این تو هستی که از این همه چیز، به لقمه‌ای و جامه‌ای خرسند شده‌ای.»
زاهد آن کسی است که آخَر ببیند، دوستداران دنیا آخور می‌بینند. در هر راهی، این درد است که آدم را با خود می‌برد. در همه کارها تا درد و هوس و عشق در درون کی برنخیزد، او در آن کار به جایی نمی‌رسد؛ از کار دنیا گرفته تا آخرت؛ خواه بازرگانی، خواه پادشاهی، خواه دانش، خواه هنر.
نظر خوانندگان
هنوز هیچ نظری درباره این کتاب ثبت نشده است.