«نوروز» در متون مکتوب نویسندگان معاصر ما جایگاه ویژه ای دارد . عید و سال تحویل و سفره هفت سین، دید و بازدیدهای آن و … همیشه به شکل متحول کننده‌ای در داستان‌ها و فیلم‌هانشان داده شده‌اند. این تحویل سال، این آمدن سال جدید، این سفره‌ای که به افتخار بهار در هر خانه‌ای انداخته می‌شود، همیشه ماجراهایی را برای خود به همراه داشته است.

چه زن و شوهرهایی که به خاطر عید با یکدیگر آَشتی می‌کرده‌اند، چه دیدارهایی که به خاطر سال نو، تازه می‌شد و چه تصمیم‌های مهمی که به خاطر یک آغاز دیگر گرفته می‌شد، چه بسیار بزرگسالان و کودکانی که در آرزوی لباس و کفش عید، ماهی عید، برنج و غذای عید، ماجراها پشت سر گذرانده‌اند.

برای ما و داستان‌های ما، همیشه این عید، این شنبه‌ای که می‌آمد فقط جشن و استراحت و دید و بازدید نبود، همانند فلسفه نوروز بیشتر اوقات برای تغییر روحی و فکری بوده است، فرصتی برای تصمیم‌گیری، فرصتی برای بازسازی، برای دوباره نو شدن، بازنگری و پشت سر گذراندن سختی‌ها و مشکلات روزمره یا عمیق!

در این فرصت کوتاه به چند وجه از آثار نویسندگان معاصر می‌پردازیم که نوروز  را از منظرهای مختلف ماندگار کرده‌اند. عید نوروز، سال جدید و بهاری که قرار نبوده فقط پر از آرامش و آسایش باشد:

شناخت اساطیر ایران ترجمه ژاله آموزگار

درباره نوروز، خاستگاهش و چگونگی شکل‌گیری آن از زمان جمشیدشاه تا روایت شاهنامه، کتاب‌های زیادی نوشته شده است، شخصیت‌هایی مثل عمونوروز و خانم بهار در داستان‌های کودک و اسطوره‌ها در آثار تحلیلی و دانشگاهی . اما نام ژاله آموزگار آن چنان که داریوش شایگان در توصیفش گفته است: «بزرگ‌بانوی مطالعات ایران باستان» در حفظ میراث گران‌بهای ایران باستان در صدر است.

او در این مسیر بارها درباره نوروز و فسلفه آن و چگونگی شکل‌گیری‌اش در کتاب‌ها و مقالات نوشته است، از جمله «ایزدانی كه با سال نو به زمين بازمی‌گردند»، مجموعه مقالات نخستين همایش نوروز، «تخت‌جمشيد تنها محل برگزاری نوروز نبود، نگاهی به الواح خزانه و با روی تخت جمشيد» و ….البته کتاب «شناخت اساطیر ایران» که خواننده را با مجموعهٔ جامع و ساده‌ای از اسطوره‌های ایرانِ باستان آشنا می‌کند.

#اسطوره