شرقی، رنج مشترک؛ یادداشتی بر آخرین انار دنیا
همیشه چیزی مشترک بین نویسندگان شرقی، کسانی که در هیاهوی گریزناپذیر خاورمیانه زیسته‌اند، وجود دارد. چیزی دعوت‌کننده که ما را به همدلی و التیام زخم‌های مشترک فرا می‌خواند. آخرین انار دنیا، نوشته‌ی نویسنده‌ی کرد بختیار علی نیز از این قاعده مستثنا نیست. به‌ویژه وقتی در لابه‌لای سطرهای کتابش با مفاهیمی چون بی‌سرزمینی، زشتی جنگ و عشق روبه‌رو می‌شویم.