روز: 4 آبان 1400

کتاب ماه وینش فرصتی برای ناشران و کتابخوان‌هاست. در کتاب ماه وینش، ناشران فرصت دارند تا کتاب مورد نظرشان را معرفی و امکان دسترسی آسان آن را برای مخاطبان فراهم کنند. کتابخوان‌ها هم فرصت آشنایی با کتابی از وجوه مختلف را خواهند داشت و با تهیه آن از کتابفروشی آنلاین یا محلی، می‌توانند نظر یا سوالاتشان را مطرح کنند، درباره کتاب بنویسند و در رویدادهای مرتبط با کتاب شرکت کنند.

کتاب موضوع مرگ و زندگی شامل 35 فصل با عناوین مختلف است که از ابتدا تا فصل بیستم، به تناوب به قلم اروین و مریلین یالوم نوشته شده. یکی از فصل‌ها نیز به یادداشت‌های فرزندان‌شان درباره مادر اختصاص دارد. بعداز آن اروین یالوم باقی فصل‌ها را به تنهایی از مراحل مرگ انتخابی همسر و تجربه سوگ و تنهایی‌اش نوشته. برای آشنایی بیشتر با کتاب بخش‌هایی از آن را در اینجا آورده‌ایم.

اروین یالوم در ایران با کتاب «وقتی نیچه گریست» معروف شد. او که خود روانشناس و درمانگر است توانسته با نوشتن داستان‌هایی براساس تجربیات خود و بیمارانش، مفاهیم روانشناسی را برای عموم مردم قابل درک و استفاده کند.
یالوم را پایه‌گذار روانشناسی اگزیستانسیال می‌دانند.

مینا فتحی دارای تحصیلات روانشناسی بالینی است و به عنوان درمانگر فعالیت می‌کند. او تابه‌حال کتاب‌های مختلفی ترجمه کرده است مثل: والدین سمی، روابط شکننده و آدم‌‌های سمی. فتحی همچنین از اروین یالوم دو کتاب چگونه پروانه شدم و موضوع مرگ و زندگی را ترجمه کرده. او در این یادداشت درباره یالوم و ترجمه کتاب موضوع مرگ و زندگی نوشته است.

نشر لیوسا از ناشران قدیمی است که ابتدا با نام درسا از سال 1372 شروع به فعالیت کرد، گرچه چندسالی پیش از آن هم با نام شرکت نشر و پخش ویس کتاب‌های مختلفی به چاپ می‌رساند. کمی بعد امتیاز نشر لیوسا را هم گرفت و مجموعه درسا و لیوسا تاکنون کتاب‌های زیادی به ویژه در زمینه روانشناسی عمومی و نوین منتشر کرده‌اند. لیوسا تاکنون چند کتاب از اروین یالوم به چاپ رسانده و ناشر در این یادداشت درباره انتخاب کتاب موضوع مرگ و زندگی می‌گوید.

النا دُبره استادیار فلسفه در کالج وِلزوی ماساچوست و نویسنده‌ی کتاب حقایق زیرکانه: فلسفه‌ی خاطرات است. او به تازگی کتاب خاطرات خود را نوشته اما از آن مهم‌تر زمانی طولانی روی کتاب‌های اتوبیوگرافیک/خودزندگی‌نامه کار کرده است و روایت آن‌ها را مورد بررسی قرار داده. او کتاب‌های خاطرات را واجد سه ویژگی می‌داند. اول این که گزینشی‌اند، دوم این‌که وحدت‌بخش‌اند و سوم آن که داستان‌‌هایی از زندگی را انتخاب می‌کنند که در خصوصیات ساختاری و تماتیک با هم ارتباط عمیقی دارند. او در مقابل انتقادات متفکرانی که خاطرات نوشتن را مشکوک می‌دانند از این گونه‌ی ادبی-تاریخی دفاع می‌کند.