روز: 10 آبان 1399

هیچ توجه کرده‌اید که این روزها که داریم در چارچوب پویش «صد سال شمسی، ده داستان فارسی» و نظرخواهی درباره‌ی ادبیات داستانی صد سال گذشته‌ی ایران، داستان‌های برترمان را برمی‌گزینیم، نه در انتخاب‌های‌مان و نه در فهرست طولانی آثاری که محض یادآوری پیشنهاد شده است، هیچ داستانی به زبانی جز فارسی وجود ندارد. انگار نه انگار که زبان مادری میلیون‌ها نفر از مردم این کشور نه فارسی که ترکی، کردی، عربی، بلوچی، ارمنی و غیره است. دلیل این امر هرچه باشد، این وضعیت وضعیت زیبایی نیست. اما دلیلش چیست؟

مجموعه‌ی نیما نابغه سه جلدی با عنوان‌های «ورزشکارهای‌ آشغال جمع‌کن» (بشنو و باور نکن!)، «موزه‌گردهای ایران باستان» (یک داستان پُرهیجان) و «آشپزهای جشنواره عزا» (ببخشید! غذا) از زبان نیما پسربچه‌ی دبستانی است که ماجراهای مدرسه‌اش را در دفتر خاطراتش می‌نویسد. این ماجراها که همراه با تصویرهای بانمک است هرکدام روایت یکی از روزهای پرهیجان مدرسه نیما است.

پول چگونه اختراع شد؟ چرا چنین نقش مهمی در زندگی‌هایمان پیداکرده است؟ آیا موجبات شادی ما را فراهم می‌کند، یا اینکه حاصلی جز تلخ‌کامی ندارد؟ بشر در آینده چه برنامه‌ای برای پول دارد؟ این‌ها برخی از سؤالاتی است که یووال نوح هراری در کتابی با عنوان «پول؛ تاریخچه مختصر» تلاش می‌کند به آن‌ها پاسخ گوید.

تدفین پارتی داستانی است در شرح مهاجرت و قطع ریشه‌ها! روایتی است از روزها و شب‌های مردمانی که در رگ‌هایشان، جز خون، روسیه هم جاری است. لودمیلا اولیتسکایا دردهای مهاجرینی را که برای حل شدن در جامعه میزبان تلاش می‌کنند فریاد می‌زند. در کنار این، می‌توانید کنایه‌هایی را بخوانید که مستقیماً فرهنگ روسی و مناقشاتی را که در جریان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی رخ داد، نشانه گرفته‌اند.